Амьдралын агшин бүрээс аз жаргалыг мэдэрье

Өнөөдөр амралтын өдөр... Гэвч удирдлагаас амралтын өдрүүдэд ажилла гэсэн лүндэн буулгасан. Ийм зуны дэлгэр цагт, тэгээд амралтын өдрөөр ажил дээрээ байх чинь ёстой утгагүй юмаа. Дургүйд хүчгүй гэгч л болж байна. Охинтойгоо хамт амрах завшаан олдохгүй байгаад л бүр уур хүрээд байна. 

Ээлжийн амралт бол бүр өнгөрсөн. Ойрын 2 сардаа амруулахгүй ажил ихтэй юм гэсэн. Охиноо агаарт гаргах ч бүр өнгөрсөөн. 

Амралтын өдөр гэж бодохоос ажил хийх тэнхээ алга. Өглөө 5.30-д босож Богд уул руу алхчихаад гэртээ ирж усанд орчихоод ажил дээрээ ирлээшд. Хагас сайн өдөр уул руу явахгүй л бол сэтгэл хоргодоод нэг л зүйл дутуу санагдаад байдаг болчихлоо. Тэгээд өглөө хар үүрээр босож хүслээ гүйцээчихээд ирлээ. 

Амрахгүй ажиллана гэхээр нь өчигдөр орой бууз чимхэж хөлдөөж орхих санаатай зогсож байсан чинь охин хажуугаар орж ирээд юм хийлгэдэггүй. Тэгэхээр нь:

- Миний охин том болоод гоё хоол хийдэг хүн болох уу? гэсэн чинь,

- Үгүй ээ би хүн болку, би миний охин л байна 

гэж авдаг юм даа ккк. 

Өчигдөр өдөр бас ажил дээрээ сууж байхдаа охинтой утсаар ярьсан чинь:

- Байна уу, ээжээ би зугаа зужийн (зургаа зурж байна)

- Өө тийм үү, ямар мундаг юм бэ...

- Тийн, чи энийг хае даа (энийг хар даа)

гэж авсан хаха. Утасны цаанаас зургаа үзүүлэх юм гэнэ дээ. 

Хэл нь улам л зүгшрээд улам л олон юм яриад... Ид хөөрхөн хайр татам үе дээрээ байгаа болохоор болж л өгвөл охинтойгоо баймаар санагдаад байхад ажил ихтэй хясах юм даа. 

Наадмаар манай нэг найз айраг авчирч өгөхөөр нь жоохон уучихсан чинь би бөөлжөөд... Тэрнээсээ болоод нэг өдөржин хэвтчихсэн юм. Хэд хоногийн дараа зурагтын мэдээгээр айраг цагаан идээ энэтэр гээд л ярьж байсан чинь охин:

- Ээжээ чи айеаг ууж болку шүү...

- Яаж байгаан?

- Айеаг уухааяаа яадаг билээ чи?

гээд аягүй ноцтой анхааруулсан байдалтай над руу харсаншд хахаха. Би үхтлээ инээгээд....

Одоо айраг гэдэг үг л сонсох юм бол "ээжээ чи ууж болку шүү" гээд л анхааруулаад байдаг болсон. 

Нээрээ өнгөрсөн хагас сайнд хамт гадуур баахан явсан юм. Гэрээс гараад явж байснаа:

- Ээжээ оёлаа сүбаадын табаа охуу? (2-лаа Сүхбаатарын талбай орох уу)

- Тийм нэртэй талбай одоо байхгүй болсоншдээ миний охион

- Айййн??? гээд л нүд нь учиргүй том болж ирээд л гайхдаг байгаа нээх хөөрхөн кк. 

Тэгээд талбай дээр ирсэнээ:

- Ээжээ хумь божийн зугий нь авий (хурим болж байна, зургийг нь авъя) гэж үү ккк.

Охины аясаар сажлаад л залхуутай нь аргагүй хөлөө зөөж ядаад явж байсан чинь бас "ээжээ чи ингэж явж болку" гэж загнасаншд. Би их муухай явж харагдсан юм шиг байгаан. Энэ янзаараа удахгүй үйлдэл бүрийг минь шүүмжлэхнээ кк.

Ёоо за за ингээд зогсоё, охиноо санаад байна...

Шөнөжин нээх сонин зүүд зүүдэлчихлээ. Үйл явдал нь эмх цэгцтэй, яг кино шиг... Эвгүй зүүд ч юм шиг, сонирхолтой зүүд ч юм шиг кк. 

Богд ууланд байнаа. Шажинхурахад, яг бага байхад гардаг байсан лагерийн байшиндаа... Аав ээж гэртээ хоол унд хийгээд л, яг хүүхэд насны үеийн дүр зураг тодоос тод харагдсан. Би тэгсэн чинь одоо хамт ажиллаж байгаа хүмүүстэйгээ гэрийнхээ зүүн талын уул өөд л гараад байна. Нэг том цагаан чулуу барьчихсан. "Энэ уулнаас авсан чулуу, би үргэлж биедээ авч явдаг юм" гээд яриад яваад байх юм. Ажлынхантайгаа чалчаад уул өөд өгсөж явсанаа гэнэт нөгөө чулуугаа гараасаа алдаад... Уулын уруу өнхөрч буухыг нь араас нь харж байгаад яг нэг том цагаан хадны хажууд унахад нь алдахгүй харж тогтоож авч байгаад чулуугаа авах гээд буцаад буув. Чулууныхаа хажууд аягүй ойрхон очиж явсан чинь гэнэт гарнаас нэг чанга гар барьж аваад, намайг хойш нь түлхээд... Аймаар цочоод харсан чинь юу ч байхгүй, хий үзэгдэл. Яанаа Богд уулын савдаг байна гээд би айгаад эргээд зугатаасан хахаха. Надтай хамт явж байсан хүмүүс бүгд бужигналдаад уулнаас буугаад... Үнэн хөгжилтэй. Яг тэр гарнаас нэг өөр бахим гар барих мөч ёстой эвгүйээ, яг үнэнээсээ болсон процесс шиг, ёстой дотор арзаймаар эвгүй санагдаад байна одоо болтол. Тэр нээрээ Богд уулын савдаг байсан байхаа гэхгүй юу хахаха.

Богд уулын савдаг байхдаа яахав дээ, сэрчихээд бүр инээд хүрээд... Гэхдээ сэрснийхээ дараа би Богд уулнаас хамаагүй чулуу авч болохгүй юм болов уу гэж бодсон. Ойрд уруу татагдаж хамт явах хүн олдвол Шажинхурах руу явж гүзээлзгэнэ түүе гэж бодоод байсан юм. Тэгж  их бодсоноосоо болоод тийм зүүд зүүдэлсэн юм болов уу? Эсвэл Шажинхурах руу чи ирэх хэрэггүй гэж надад хэлээд байгаа юм болов уу? Эсвэл Богд ууланд алхаж явахдаа нэг чулуу ч хөндөж болохгүй шүү гэж сануулаад байгаа ч юм шиг. Өглөө зүүднийхээ учрыг олох гэж ажил дээрээ иртлээ бодож бясалгалаа кк.

Өчигдөр би "Случайностей не существует — все на этом свете либо испытание, либо наказание, либо награда, либо предвестие. © Вольтер" (Энэ ертөнцөд тохиолдол гэж байдаггүй, бүгд сорилт, шийтгэл, шагнал эсвэл урьдчилж хэлж буй зөн, шинж тэмдэг байдаг) гэсэн жиргээ олж уншсан юм. Тэрнээс болоод л энэ зүүдний учрыг олох гээд мунгинаад байгаа юм байлгүй кк. За за ямар ч байсан зүүдэндээ ч болтугай Богд уулын савдагтай учирчихлаа ккк. Адал явдалд дуртай хүн адал явдалтай л зүүд зүүдлэх юм дөө.

Сүнгэнэтэл ажлаа хиймээр сайхан өдөр байна. Хурц наргүй бүрхэг, хүйтэн ч биш, дув дулаахан ч биш, гэхдээ дулаахандуу кк. Өрөөний температур яг сайхан таарчихсан. Бас манай өрөөнийхөн амрах нь амраад, гадуур ажилтай нь гадагшаа гараад, одоо энэ өрөөнд 2 хүн л сууж байна. Нэг нь би. Тэгэхээр сайхан нам гүм, тааламжтай орчин бүрэлдэж байнашд. Яг ийм үед толгой ёстой сайхан ажилладаг юм.

Сайхан ажлаа хийж сууж байснаа гэнэт банштай цай уумаар санагдаад ккк. Сэмхэн гараад Берлинбургер ороод амжуулчихаад ирлээшд. Тэгээд орж ирэнгүүтээ энд саатан тухалмаар санагдаад... Юун нөгөө ажил хийх их урам зориг чинь замхраад алга болсөөн. 

Ер нь өдийд ажил хийдэг монгол хүн байдаг юмуу? Бүгд л амралтаа аваад хөдөө гадаа найр наадам хэсэж алга болоод, ажилтай хэд нь амралтын байдалтай налайж ажилласан дүр үзүүлээд л таардагшд. Би ч гэсэн юунаас нь дутахав дээ кк. 

Охиноо агаарт гаргаж чадахгүй, зунжин гэрээс нь гаргаж чадахгүй жоохон онцгүй байнаа. Нэг уул руу явахдаа дагуулаад явчихсан чинь ялаа, эрвээхэйнээс айгаад "ээжээ энд баба байна, гэртээ харий" гэж уйлаад, бөөн юм болов. Уйлуулаад хүчээр аваад явсан, өөр арга байгаагүй. Мөрөө тас хавччихаад хөдөлж өгөхгүй зогсоод байхаар нь уур хүрээд орхиод яваад өгсөн чинь эрвээхэйнээс айсандаа араас гүйгээд ирж байгаа юм чинь. Охиноо жоохон стрессдүүлчихсэн. Тэгээд саравчтай малгайн дээрээс нь цамцных нь юүдэнг өмсгөөд, нарны шилийг нь зүүлгээд ханцуйг нь татаж гарыг нь далд хийгээд  кинонд гардаг тагнуул, туршуул шиг  дүртэй болгож аваад үүрээд уул өөд өгслөөшд кк. 

Тэгсэн чинь замд нэг ах тааралдаад ийм жоохон хүүхэд уул руу хамаагүй гаргаж болдоггүй гээд... Ямар учиртай юм гэхээр болдоггүй ээ л гээд байсан. Бас нэг учир начир байдаг юм байлгүй дээ. Гэртээ ирээд иогын ном санаандгүй харж байсан чинь 12 хүртэлх насны хүүхдийг булчин шөрмөсийг нь хамаагүй ажиллуулж болохгүй гэнэ. 12 нас хүртлээ хүүхэд идэвхигүй сул байх ёстой гэнэ. Тэгээд ер нь дахиж тэгж хамаагүй уул руу авч явахгүй гэж шийдсэн. Харах хүнтэй бол уулын бэлд, горхины хажууд охинтойгоо үлдээчихээд өөрөө уул өөд гарчихаад бууж ирээд байвал их аятайхан байнаа. Тэгэхгүй бол энэ хүүхэд байгал дэлхийгээсээ тасраад байшингаас өөр юм мэдэхгүй хүүхэд боллоошд, яанаа.Үсрээд л байрны гадаа байдаг гулгуураас цааш хэтрэхгүй хүүхэд боллоо.

Өнгөрсөн амралтын өдрөөр парк ороод... 6 сард парк ороод 8 тоглоомын эрхтэй багцын билет авсан чинь 4 тоглоомон дээр тоглоод л өөр тоглох тоглоом олдохгүй байвал яахуу? Манай парк үнэн өрөвдөлтэй жижигхэн болчихсон юм байналээ. Бидний багад бол өөр байсан даа. Том хүүхдийн, жижиг хүүхдийн тоглооомтой 2 хэсэг байсан биз дээ.  Одоо тэгсэн бөгс эргэх зайгүй шахам жижигхээн талбайд хэдхэн ширхэг тоглоом... Үнэхээр өрөвдөлтэй, хөгийн парк болсоныг нь тэгж мэдрэв. Тэгээд дахиад нөгөө 4 тоглоомон дээрээ тоглуулаад дуусгадаг юмуу гэж бодсон чинь нэг охин харин "1 сарын хугацаатай байдаг юмаа, сардаа хүчинтэй болохоор та дараа ирж болно" гэнэ. Тэгэхээр нь үүдэнд нь очиж дахиж лавлаж асууж байгаад паркаас гарсан юм. Тэр билетээрээ дахиж очиж тоголж байгаа нь тэр... 3 настан тоглох боломжтой тоглоом нь морин тойруулга, мэлхий, динозавр. Тэгээд л болоо. Агаарын дугуйн дээр би өөрөө авч суугаад тэгээд гүйцээ. Арай ч дээ, хайран парк гээд өөрийн эрхгүй халагласаан. Бидний үед зөндөө тоглоом байсан юм байнаа. Одоо энэ парк хуучин паркийн газрын 4/1-д нь байж чадаж байна уу, үгүй юу? Эргэлзээтэй. 

Сүүлийн үед энэ блогоор шагайхаас залхуу хүрээд байдаг болчихсон. Тэгж байгаад л гэнэт бичмээр санагдаад эхэлнэ. Бичмээр санагдаад ийшээ орж ирээд л залхуу хүрээд буцаад л гарчихна. Ёстой нэг учир нь олдохгүй хүмүүний ааш гээч нь энэ байх даа. Намайг чимээгүй болчихоор зарим нь гайхаад утасдаж байналээшд ккк. Ажил ихтэй болохоор ч блог манатай л болох юм дөө.

Ойрд амралтын өдөр болгоноор Богд уул руу алхаж байгаа. Хөдөлгөөний дутагдлаас болоод хөшиж чилээд ядаргаатай юм. Уул руу алхсан чинь харин их кайфтай гоё байгаашд. Юун фитнесст явах, юун зааланд дасгал хийх... Тэрнээс чинь шаал өөр, үнэн гоё кк. Ой модон дунд хөхөө донгодох, горхи шоржигнон урсахыг сонсоод, гоё гоё өнгө өнгийн цэцэг дэлгэрсэнийг, хааяа нэг үзэгдэх модноос мод дамжин гүйх хөөрхөн хэрэмийг хараад,  хүчилтөрөгчөөр амьсгалаад ой модны гоё тансаг үнэрт уул өөд өгсөөд алхахаар сэтгэл сэргээд үнэхээр таатай юм билээ. Тэгж явахад хэрээ гуагалах хүртэл гоё сонсогдож байгаа юм чинь кк. 

Хүмүүс уул руу зөндөө явдаг юм байна. Бүр жим гарчихсан. Гадаад хүмүүс ч их явах юм. Өглөө эрт явахад л өөдөөс зарим нь бууж ирж байна. Эртхэн ийм зам байдгийг мэдээд, эртхэн л явж байхгүй гэж бодоод харамсаад байгаашд кк. Лучше поздно, чем никогда. Одоо байнга уул руу алхаж байна гэж бодоод байгаа. Өглөө 5.30 цагт охиноо унтаж байхад гараад л 10 цаг өнгөрөөд сэрж байхад нь ороод ирнэ. Ууц нуруу хөшөөд чилээд байсан чинь уул руу 3 алхаад л гайгүй болчихсоон. Эрүүл агаар, хөдөлгөөн хослоод эм болж байна. 

Гар утсаараа цэцэгний зураг аваад л алхаад байгаа би. Багадаа гоё цэцэг харахаар шууд тасдаад авчихдаг байсан бол одоо зургийг нь авч кайф авдаг болчихсон байнашд. Аппарат үүрсэн залуучууд зураг дараад л яваад байдаг юм байналэ. Зураг авах ч бас урлаг юм шиг байгаа юмаа.  Би бол чиглүүлээд л дарчихаж байгаа юм чинь кк. Юун тэр гэрэл сүүдрийг нь тааруулах, донжийг нь олж дарах... Аялаад л, зураг аваад явах хоббитой хүмүүс их байдаг юм байна. Их гоё хобби юмаа.

Богд ууланд бага насны минь зуны амралтууд өнгөрсөн болохоор тэр олон өнгийн цэцэгс, гүзээлзгэнийн навч, нохойн хошууны бут, хад асга харахаар хүүхэд насны минь дурсамж сэргээд, яг зуны амралт эхлээд лагерьтаа оччихоод ойд тэнэж яваа юм шиг гоё санагдаад байгаа.