Хэд хоног өвдөөд... Одоо ч сайн тамир тэнхээ ороогүй л байна. Хоолой жоохон улайсны төлөө 39,5 хүрч халуурдаг байнашд. 3 өдөр дараалан халуураад сүүлдээ хүчээр босож ажилдаа явлаа. Босохоос өөр арга байсангүй. Аяга шөл хийгээд өгөх хүн ч байхгүй, ёстой зутарлаа. Зээ дүүгээс аяга ус гуйна, өнөөх нь сонсохгүй чихэвчний хөгжим сонсоод таг суучихна, эсвэл нам унтана. Эрэгтэй хүүхэд ёстой хэрэг алгаа. Тэр тусмаа хүний хүүхэд бол хүний л хүүхэд гэдгийг надад алхам тутамд мэдрүүлдэг хүүхэд юм чинь.
Охин тэгэхэд жоохон хүүхэд байж шал өөр. "Ээж нь халуураад байна" гээд ороо засаад хэвтсэн чинь халууны шил авчирч хажууд тавиад, өрөөний хаалга зөөлхөн хаагаад гараад явчихаж байгаа юм даа. Тэгээд нэг ч саад болоогүй. Бусад үед бол зэрэгцэж ирж хэвтээд л, орон дээр үсрээд цовхчоод түйвээж өгдөг хүүхэд шүү дээ. Нөгөө өрөөнд байж байгаад унтах цаг нь болохоор орж ирсэнээ духан дээр жижигхэн гараа тавиад нээх хөөрхөн "халуучийнуу?" гэж асуугаад байгаа юм даа.
Ойрд ингэж өвдөөгүй болохоор урьд нь бүх юм сайхан, болоод байгаа юм шиг санагддаг байсан юм байна. Эрүүл байх 1000 лан гэж юутай үнэн үг вэ? Яг өвдөөд хэвтэнгүүт аяга шөл хийгээд өгдөг хүн байсан ч болоосой гэж эрхгүй бодогдсон шүү. Ганцаараа байхын сул талыг мэдрүүлсэн өдрүүд л сүүлийн үед үргэлжлээд байх юм. Нэг дохио өгөөд байгаа ч юм шиг. Эрүүл байхад бол яахав, ямар ч байсан ажлаа хийгээд цалингаа авчихна, өөрөө хийж хүчрэхгүй зүйлээ мөнгө төлөөд үйлчилгээний байгууллагуудаас авчихна. Болоод л байдаг юм. Өвдөөд хэвтэхэд бол хүн хүнээр л дутдаг юм байна. Нээх гоё эмээтэй, өвөөтэй, ээжтэй, аавтай өнөр өтгөн амьдармаар санагдсан шүү.
Үхтлээ халуурч хэвтэхдээ элдвийн л юм бодлоо. Бурхан ямарт нь амьдралын төлөө үхэн хатан тэмцэж амьдрах хувь тавилан оноочихоод, ямарт нь зүгээр л бусдыг шулж санаа амар амьдрах тавилан заяадаг юм бол гэж... Бодохоос бүр дургүй хүрээд бурхантай очиж зодолдмоор санагдсаан хахаха. Би нээрээ аав, ээж хоёрыг бурханы орон луу буцаж ирэхгүйгээр явсанаас хойш үргэлжийн салхи, шуурга сөрж яваа мэт амьдарч байна. Толгой үргэлж завгүй, тоо бодоод тооцоо хийгээд л байна кк. Аль нь ирээдүйтэй, аль нь илүү үнэ цэнэтэй, аль нь илүү чухал??? Цаг үргэлж ийм асуултуудад таарах хариултыг бодож олж, шийдвэр гаргах, гаргасан шийдвэрээ зөв, буруу алин болохыг баталж, нотлох, баталсан хойноо шийдвэрээ хэрэгжүүлэх, хэрэгжүүлэх явцад буруу нь нотлогдвол засаж залруулах.... Гээд л үргэлжлээд байна ккк.
Яг одоо ч ядарсан хэвээрээ... Бие нэг л тэнхээ муутай. Өдрийн цайнаар өрөөнийхөө охинтой хоол идэж суухдаа энэ дархлаа суларсан шалтгаан нь сүүлийн үед турдаг гээд давс багатай хоол идсэнийх гэж дүгнэлээ. Давс огт хэрэггүй л гэх юм. Гэхдээ би яалтчгүй давсаа багасгаснаас л дархлаа муутай болчих шиг санагдаад байна. Өнөөдрөөс эхлээд давсны хэвийн хэрэглээндээ орноо яршиг.
Охин тэгэхэд жоохон хүүхэд байж шал өөр. "Ээж нь халуураад байна" гээд ороо засаад хэвтсэн чинь халууны шил авчирч хажууд тавиад, өрөөний хаалга зөөлхөн хаагаад гараад явчихаж байгаа юм даа. Тэгээд нэг ч саад болоогүй. Бусад үед бол зэрэгцэж ирж хэвтээд л, орон дээр үсрээд цовхчоод түйвээж өгдөг хүүхэд шүү дээ. Нөгөө өрөөнд байж байгаад унтах цаг нь болохоор орж ирсэнээ духан дээр жижигхэн гараа тавиад нээх хөөрхөн "халуучийнуу?" гэж асуугаад байгаа юм даа.
Ойрд ингэж өвдөөгүй болохоор урьд нь бүх юм сайхан, болоод байгаа юм шиг санагддаг байсан юм байна. Эрүүл байх 1000 лан гэж юутай үнэн үг вэ? Яг өвдөөд хэвтэнгүүт аяга шөл хийгээд өгдөг хүн байсан ч болоосой гэж эрхгүй бодогдсон шүү. Ганцаараа байхын сул талыг мэдрүүлсэн өдрүүд л сүүлийн үед үргэлжлээд байх юм. Нэг дохио өгөөд байгаа ч юм шиг. Эрүүл байхад бол яахав, ямар ч байсан ажлаа хийгээд цалингаа авчихна, өөрөө хийж хүчрэхгүй зүйлээ мөнгө төлөөд үйлчилгээний байгууллагуудаас авчихна. Болоод л байдаг юм. Өвдөөд хэвтэхэд бол хүн хүнээр л дутдаг юм байна. Нээх гоё эмээтэй, өвөөтэй, ээжтэй, аавтай өнөр өтгөн амьдармаар санагдсан шүү.
Үхтлээ халуурч хэвтэхдээ элдвийн л юм бодлоо. Бурхан ямарт нь амьдралын төлөө үхэн хатан тэмцэж амьдрах хувь тавилан оноочихоод, ямарт нь зүгээр л бусдыг шулж санаа амар амьдрах тавилан заяадаг юм бол гэж... Бодохоос бүр дургүй хүрээд бурхантай очиж зодолдмоор санагдсаан хахаха. Би нээрээ аав, ээж хоёрыг бурханы орон луу буцаж ирэхгүйгээр явсанаас хойш үргэлжийн салхи, шуурга сөрж яваа мэт амьдарч байна. Толгой үргэлж завгүй, тоо бодоод тооцоо хийгээд л байна кк. Аль нь ирээдүйтэй, аль нь илүү үнэ цэнэтэй, аль нь илүү чухал??? Цаг үргэлж ийм асуултуудад таарах хариултыг бодож олж, шийдвэр гаргах, гаргасан шийдвэрээ зөв, буруу алин болохыг баталж, нотлох, баталсан хойноо шийдвэрээ хэрэгжүүлэх, хэрэгжүүлэх явцад буруу нь нотлогдвол засаж залруулах.... Гээд л үргэлжлээд байна ккк.
Яг одоо ч ядарсан хэвээрээ... Бие нэг л тэнхээ муутай. Өдрийн цайнаар өрөөнийхөө охинтой хоол идэж суухдаа энэ дархлаа суларсан шалтгаан нь сүүлийн үед турдаг гээд давс багатай хоол идсэнийх гэж дүгнэлээ. Давс огт хэрэггүй л гэх юм. Гэхдээ би яалтчгүй давсаа багасгаснаас л дархлаа муутай болчих шиг санагдаад байна. Өнөөдрөөс эхлээд давсны хэвийн хэрэглээндээ орноо яршиг.
0 Сэтгэгдэл:
Post a Comment