Бяцхан тоть

Сая охиноо цэцэрлэгт нь өгөхдөө багшид нь хэлсэн үгнийх нь талаар хов хүргэв. "Пээ яанаа, манай ангид нэг аймаар сахилгагүй шар банди байгаа. Хэлэхгүй үг байхгүй. Ёстой бужигнуулж өгдөг юм. Тэрнээс л сурч дээ" гэнээ ккк. Дөнгөж 2 настай хүүхэд л байлгүй бодвол. Үсрээд л 3 настай биз. Тэгээд ингэж ярихаар чинь одоо яанаа аан. Гэрт нь их л түгээмэл хэрэглэгддэг үгнүүд байна даа, бурхан минь. Дээрээ ах нартай хүүхэд байх. Нөгөөдүүл нь бодвол дунд сургуулийн, бас тэрүүхэндээ хулиганууд аан кк. Хүүхэд бол юугаа ч ойлгохгүй л шууд дуурайж байгаа. 

Хүүхэд нээрээ яг тоть л гэсэн үг. Яг намайг дуурайж нүүрээ будна. Хөмсөгийг нь будсан дүр үзүүлээд багсаар хөнгөхөн нэг хоёр дараад өгчихөөр баярлаад л айлгүйтнэ шүү дээ. Толины өмнө эргэлдэж байгаа нь бас цаанаа донжтой. Эмэгтэй хүүхэд гэсэндээ бас өөр шүү. Эгц нэг харна, эргээд толгойгоо гилжийлгэж байгаад нуруугаа нэг харна. Баруун, зүүн 2 талаараа эргэж, өөрийгөө хажуу талаас нь, бас нуруугаа харнашдээ кк. Бодвол би тэгж хардаг юм болов уу? Өөрийгөө яаж тольддогийг нээрээ анзаардаггүй юм байнашд. 

Ном бариад түрүүлгээ хараад, хөлөө гозгонуулаад хэвтэнэ. Нээх сүрхий ном уншиж байгаа юм шиг. Би заримдаа тэгээд хэвтчихдэг юм. Тэгэхээр яг тэгж хэвтэх ёстой л гэж боддог юм шиг байгаа юм. Багадаа би байнга ном уншдаг ахыгаа дуурайгаад номыг заавал унших ёстой, тэр тусмаа хэвтэж унших ёстой гэж ойлгоод дуурайгаад сурчихсан шиг л юм болох гээд байх шиг байна.

Би диван дээр завилаад суучихдаг юм. Яг намайг дуурайгаад бас завилж суугаад зурагт үзнэшдээ, кк нээх хөөрхөн. Нэг жижигхэн хөл завилаад суухаараа нээх инээдтэй харагдахыг нь яанаа. 

Заримдаа би диван дээр суугаад өвдгөн дээрээ дэр тавиад, дэрэн дээрээ хатуу хавтастай ном, дээр нь дэвтэр тавьж байгаад юм бичээд суух дуртай. Охин намайг дуурайж суух гээд үзчихнээ. Би тэгж суулгах дургүй. Буруу зуршилтай болчихно гээд... Ширээн дээрээ зөв суу гээд бөөн хэрүүл болно шүү дээ. Охин намайг дуурайж суух гээд, би ширээн дээр нь суулгах гээд бяцхан дайн болноо бид хоёрын хооронд кк. Одоо болж өгвөл хажууд нь тэгж суухгүйг хичээгээд байгаа. Зурагт харангаа тэгж суугаад юм бичмээр л санагдаад байдаг юм.

Хүүхдийн дэргэд нээрээ өөрийгөө сайн цэнэж байхгүй бол... Ааш зан нь цаанаасаа аав ээжийнхээ генээс өвлөж авсан төрмөл, харин дадал зуршил бол яг өсөж байгаа орчиноосоо шалтгаалдаг юм байна гэж ойлгоод байгаа. Миний охиноос тэгж ажиглагдаад байгаа учраас. Гэвч тэгээд хажууд нь дандаа номын царайлж чадахгүй хэцүү юмаа кк.