Лайтай нойр хүрч байна. Хажуугаар нь бас өлсөөд байнаа. Өдөр цайны цагаар хоол идэж амжаагүй. Хадгаламж орж байр, гэрлийн мөнгө, бас бус төлбөр тооцоо хийсэн. Худалдаа хөгжил орж бас баахан гүйлгээ хийгээд дараа нь нүдний эмнэлэг орж дүүгийнхээ нүдийг үзүүлж, нүдний шилнийх нь тооцоог хийчихээд гараад дахиад Эрэл банк орж мөнгө тушаагаад... Ямар ч их банк хэсчихээв дээ ганцхан цагийн дотор. Эрэл банкны хүү өндөр болохоор нь охиныхоо нэр дээр байсан мөнгийг ХХБ-с аваад Эрэл рүү хийчихсэн. 0,3% хүү ч гэсэн хаа юм.
Тэгээд мөнгө бодож гүйж байгаад хоол идэж амжаагүй цайны цагаа дуусгачихсан чинь одоо ходоод хонхолзоод байнаа. За яахав турна гэж бодоод өөрийгөө тайвшруулсан чинь бас л болдоггүй. Турахгүй бол нээрээ ойрд аймаар таргалаад чихэлдээд илт мэдрэгдээд эхэллээ. Хэт таргалчихгүй, хэт турчихгүй яг нэг сайхан хэвийн хэмжээнд байх юмсан. Нээрээ өнөө оройноос фитнесст явнашд. Тэгэхээр жоохон юм олж идэхгүй бол болохгүй байх даа. Хялайгаад уначихвал баларна биз дээ.
Гэснээс нээрээ жирэмсэн, ид хордлоготой байхдаа нэг удаа хялайж унаж билээ. Өнөө өглөө нээх сүрхий үнэртэй ус ханхлуулсан залуу хажуугаар өнгөрсөн чинь яг тэр үеийн, тэр мэдрэмж төрөөд... Жирэмсэн, ид хордлоготой үед үнэртэй ус ханхлуулсан хүний хажуугаар өнгөрөхөөр л юу юугүй ходоод гэдсээ эргэтэл бөөлжөөд, унаад өгөх шахдаг байлаашд. Шал балай. Одоо бичсэн чинь дотор муухайрчихлаа, больё чи минь.
Ёоо муухай юм бодоод бичсэн чинь өлсөх нь гайгүй болж байх чинь. Хоолны дуршил багасгах зөв арга юм биш үү. За тэр ч яахав.
Өчигдөр охиноо салхилуулаад гадаа гарсан чинь нээх муухай хүйтэн салхитай өдөр байсан. Нэгэнт гарчихсан юм чинь нөгөөтөх чинь гэртээ орохгүй нь тодорхой... Эх орных нь хаврын салхитай танилцуулаад гадуур жоохон явав. Талбайн урд байсан Univision-ий том рекламны самбарын урд ирээд л гацаад зогсчих юм. Эхний удаа нь анзаараагүй, зүгээр л сонирхолтой харагдаж байгаа байх гэж бодоод өнгөрсөн. Буцахдаа дахиад ангайгаад хараад зогсчихоор нь нөгөө рекламны самбарыг нь сайн харсан чинь нэг горшокон дээр суугаад iPad-аар "Маша, баавгай 2" үзээд сууж байгаа хүүгийн зураг байсан юм байна. Тэрийг хараад л ангайгаад зогсоод байсан юм байна л даа хахаха.
Тэгтэл манай багын нэг найз утасдаад, одоо уулзаад бас нэг найзынд очъё гэхээр нь шууд тэр найзындаа очихоор болов. Манай найз хүүтэйгээ, би охинтойгоо 4-үүлээ дэлгүүрээс юм хум аваад очсын. Шинэ байранд ороод удаагүй болохоор гэрийг нь точно мэддэггүй. Ямар ч байсан Алтан өргөө хотхон гэдгийг нь мэднэ. Очно гээд ярьчихсан болохоор хүлээж байгаа байх гэж бодоод аль байр, аль хаалга вэ гээд асуух гээд залгасан утсаа авдаггүй. Залгаад байдаг, залгаад байдаг, залгаад байдаг байдаггүй. Утас нь дуудаад байгаа мөртлөө авахгүй. Нялх хүүхэдтэй болохоор утасныхаа дууг хаачихсан байх гээд мессеж бичиж үзлээ. Нэмэр алга. Сүүлдээ 4-үүлээ даараад байрных нь доор байдаг кафед ороод хүлээсэн. Утсаа авдаггүй, эргээд залгадаггүй хэвээрээ. Нөгөө кафе нь "ажиллахгүй байгаа, жоохон юм засах гээд" гэхээр нь түр ороод жоохон дулаацъя гээд гуйсан чинь "тэг тэг" гээд... 4 өрөвдөлтэй юм харагдсан юм байлгүй, үнэгүй кофегоор дайлаад...
Үгүй ээ тэгсэн манай найз байдаггүй. Арай ч дээ энэ чинь. Аргаа бараад бид 4 гэртээ харихаар шийдэвшд. Ирэх хагас сайнд гэрт нь очиж будаа болгоно гэж тохироод... Гэртээ ирээд, охиноо орхиод буцаж гараад дэлгүүр орчихоод ирсэн чинь нэг юм залгаж байна.
Бид хэдийг ирнэ гээд дэлгүүр гараад юм цуглуулаад явж байгаад нэг таньдаг хүнтэйгээ таарсан юм байхаа. Тэгээд нэг Бэйлис хувааж уугаад тас үсэрчихсэн гэнээ. Бэйлис уугаад тас үсрээд, утсаа авдаггүй гэж мэдэхгүй л юм байна. Ирэх хагас сайнд танайд очихоор бид 2-ыг тэгж тас үсэртэл Бэйлис уулгаарай за юу ккк.
Одоо нээрээ амар болсоншд. Манай найзууд миний блогийг уншаад мэдээлэл авчихдаг болохоор би уулзаж долоон булчирхайгаа тооцож байх шаардлагагүй болсон.
0 Сэтгэгдэл:
Post a Comment